استفاده از رزین کامپوزیت به عنوان یک ماده ترمیم کننده زیبایی همچنان در حال گسترش است. کامپوزیت‌ها که زمانی به قسمت‌های اصلی قدامی دندان منتقل می‌شدند، جایی که زیبایی یکی از دغدغه‌های اصلی بود، اکنون از کامپوزیت‌ها برای بازیابی کل دندان در موقعیت‌های مختلف استفاده میشود. با در نظر گرفتن این موضوع، ضروری است که متخصص بهداشت دندان از نگهداری مناسب مواد کامپوزیت برای اطمینان از سلامت پریودنتال و پیشگیری از بیماری های دندانی آگاه باشد.
هدف پولیش کامپوزیت دندان چیست؟
هدف اولیه از تکمیل و پولیش ترمیم های کامپوزیت ایجاد ترمیم صاف، یکنواخت و به راحتی توسط بیمار تمیز می شود. این به نوبه خود می تواند طول عمر ترمیم را افزایش دهد، بروز پوسیدگی های مکرر را کاهش دهد و سلامت بافت های اطراف را ارتقا دهد. گاهی اوقات، بیماران نیاز دارند که ترمیم های کامپوزیت خود را صیقل داده و در موارد کمتری اصلاح کنند.
مزایای پالیش کامپوزیت دندان
شرایط زیر ناشی از پولیش کامپوزیت مناسب است:
حاشیه های صاف و غیرقابل تشخیص
سطح مقاوم در برابر پلاک
بافت های لثه سالم تر
افزایش طول عمر
زیبایی شناسی پیشرفته
خطوط مناسب
این مزایا با صاف کردن مناسب حاشیه‌های سطح حفره، بازسازی آناتومی عملکردی و ایجاد سطحی صاف و بدون حفره به دست می‌آیند. یک سطح صاف برای شبیه سازی براقیت بالای مینا ضروری است.
ارزیابی پولیش کامپوزیت دندان
بر خلاف ترمیم های آمالگام، کامپوزیت ها را می توان بلافاصله پس از قرار دادن کاملاً تکمیل و پرداخت کرد. قرار دادن نامناسب، تکمیل و پرداخت ناقص، یا سایش و پارگی معمولی خطر پوسیدگی مکرر، احتباس پلاک، بیماری پریودنتال و شکست ترمیم را افزایش می دهد. ترمیم های کامپوزیت به عنوان بخشی از معاینه دندان مورد ارزیابی قرار می گیرند. برخی از ترمیم ها ممکن است نیاز به تکمیل و پرداخت داشته باشند. در موارد دیگر، ترمیم نیاز به تعمیر یا تعویض دارد.
1. بیش از حد یا فلاش
2. تماس اکلوزال زودرس
3. آویزان بودن دندان ها
4. وجود لکه های محدود روی روکش
5. بازسازی محدود آناتومی
6. تراشه های کوچک یا نقص های کوچک روی روکش
علائمی که نشان میدهند کامپوزیت دندان شما به تعمیر یا تعویض نیاز دارد:
1. بیش از حد یا اورهانگ شدید
2. حاشیه را باز کنید
3. شکستگی
4. لکه گسترده
5. پوسیدگی عود کننده
6. مخاطب پروگزیمال را باز کنید
7. عیوب بزرگتر
ملاحظات مربوط به پالیش کامپوزیت دندان
همانند پرداخت و پرداخت آمالگام که در فصل 26 مورد بحث قرار گرفت، فرآیند تکمیل و پرداخت ترمیم های کامپوزیت را می توان دو روش مختلف یا دو مرحله از یک روش واحد در نظر گرفت. در طی مراحل تکمیل، خطوط اصلاح می شوند در حالی که حاشیه ها و بی نظمی ها صاف می شوند. روش پولیش باید یک روکش براق صاف ایجاد کند.
محصولات متنوعی از فرزها، نوارهای تکمیلی، دیسک های تکمیلی، نقاط، فنجان ها، خمیرها و برس ها، همانطور که در شکل 36.1 نشان داده شده است، در دسترس هستند. بسیاری از تولید کنندگان حتی سیستم های پولیش خود را به بازار عرضه می کنند. برخی از رایج ترین محصولات در این فصل مورد بحث قرار می گیرند. تئوری و فرآیند تکمیل و پرداخت کامپوزیت ها با سایر مواد سازگار است. پیشرفت از ساینده های درشت به ریزتر در فصل 16، مواد پولیش و سایش توضیح داده شده است.
تولید حرارت در حین پولیش کامپوزیت باید کنترل شود. هدایت حرارتی کامپوزیت به اندازه آمالگام نیست، اما خطر تحریک پالپ یا آسیب ناشی از افزایش دما باید در نظر گرفته شود. استفاده از هندپیس با سرعت آهسته، آب به عنوان خنک کننده و ضربه های متناوب برای جلوگیری از تجمع و انتقال گرما توصیه می شود.
در نهایت باید مراقب بود که به دندان های مجاور یا بافت های نرم آسیبی وارد نشود. دندان یا دندان ها را با رول های پنبه ای، زوایای خشک یا بند لاستیکی ایزوله کنید تا از آسیب های ناخوشایند به بافت های اطراف جلوگیری کنید.
مراحل پولیش کامپوزیت دندان
ارزیابی بازسازی
از آنجایی که کامپوزیت های دندانی به رنگ دندان هستند و اغلب به سختی دیده می شوند، خشک کردن دندان ترمیم شده با جریان هوای سبک از سرنگ هوا-آب مفید است. با خشک شدن ترمیم، خطوط را به صورت بصری بررسی کنید تا فرم آناتومیک مناسب، تراشه ها، حفره ها، لکه ها یا عیوب را تشخیص دهید. تماس های اکلوزال را می توان با استفاده از کاغذ مفصلی ارزیابی کرد. از یک کاوشگر برای بررسی ملایم تمام حاشیه های بازسازی استفاده کنید. سطوح پروگزیمال را می توان با کاوشگر نیز ارزیابی کرد. تماس های مناسب و حاشیه های لثه را می توان با نخ دندان تایید کرد.
درباره این روش با بیمار بحث کنید
منطق تکمیل و پولیش کامپوزیت را توضیح دهید و مراحل عمل را با بیمار مرور کنید. به بیمار در مورد احساساتی که ممکن است در طول فرآیند تجربه کند، اطلاع دهید، به ویژه احساساتی که در پایان فرزها با یک هندپیس با سرعت کم وجود دارد.
